Friday, 29 03 2024
Բաղմանյանի մեղավորությունը չի հաստատվում, նրա դեմ ցուցմունք տվողը մեկ միլիոն դոլար պարտք է բանկին. «Ժողովուրդ»
Ովքե՞ր են ընդգրկված լինելու Հայկ Մարությանի նոր կուսակցությունում. «Ժողովուրդ»
Էրդողանի կասկածները եւ խաղաղությունն ու պատերազմը Կովկասում
Սուրեն Պապիկյանը ծանոթացել է նաև ՀՀ ռազմարդյունաբերության նորագույն նմուշներին
Հանրակրթության նոր չափորոշիչի ներդրմանը զուգահեռ դասարաններում կկրճատվի աշակերտների թիվը. Անդրեասյան
ՔՊ նիստում քննարկվել են եվրոպական կուսակցական միությունների գաղափարախոսությունները
«Դժվարին որոշում եմ կայացրել` չհավակնել Բարձրագույն դատական խորհրդի դատավոր անդամի թափուր տեղին». Վազգեն Ռշտունի
«Ռուսաստանը հաջողության է հասնում այնտեղ, որտեղ դրա կարիքն ունի»․ Պուտին
Հրազդանում մթնոլորտային օդում փոշու պարունակությունը գերազանցել է սահմանային թույլատրելի կոնցենտրացիան
Վլադիմիր Վարդանյանը կմասնակցի Մարդու իրավունքերի եվրոպական դատարանի դատավորների ընտրության հանձնաժողովի նիստին
Ծեծի է ենթարկել իր անչափահաս դստերը և փորձել սեռական հարաբերություն ունենալ նրա հետ
Այն, ինչ կներվի Բաքվին, չի ներվի Երևանին. Կրեմլը բաց է խաղում
ԵՄ ներկայությունը Բաքվին հանգիստ չի տալիս
Ադրբեջանը «կլրջացնի՞» ՀԱՊԿ-ի հետ ընկերությունը
Ազատագրվել ռուսական կախվածությունից. եվրաինտեգրման առաջնահերթությունները
Դիմակներն այլևս հանված են. Մոսկվան հանձնում է իր ամենաարժեքավոր ագենտին
Տղամարդը դանակահարել է նախկին կնոջն ու նրա քրոջը
Հայաստանը «դիվերսիֆիկացնում է» քաղաքականությունը, Ռոսատոմը մոդեռնիզացնում է Մեծամորի ԱԷԿ-ը
Գործակալ հիշեցնող Շահրամանյանը
Բաքվի խոշոր «խաղադրույքը»
Կլիմայի փոփոխության բացասական ազդեցությունը նկատելի է գյուղատնտեսության և տնտեսության մի շարք այլ ճյուղերում. փոխնախարար
Ռուսաստանում տեղի ունեցած ահաբեկչության գործով նոր կասկածյալ է հայտնվել
Արմեն Գևորգյանը ԵԽԽՎ դիտորդական առաքելության կազմում կհետևի Հյուսիսային Մակեդոնիայի նախագահական ընտրություններին
Մի համագործակցության խրոնիկա
Հայաստանը չունի ավելի ուժեղ զենք, քան միջազգային իրավունքը. չկրակելը խելամիտ չէ
Սասունցի Դավթի դարաշրջանը չէ. ԱՄՆ-ից ակնկալիքներին զուգահեռ պետք է ամրապնդել պետությունը
Երևանում ծառի ճյուղը թեքվել և ընկել է էլեկտրական լարերի վրա. փրկարարները մասնատել են ծառի ճյուղը
21:40
Ղազախստանի դեսպանատունը խորհուրդ է տվել լքել Օդեսայի և Խարկովի մարզերը
Վիճաբանություն և ծեծկռտուք՝ անչափահասների մասնակցությամբ․ կա վիրավոր
Քանի՞ մարդ է թունավորվել Հայաստանում

Ոչնչացնել ախտը

Այն, ինչին երեկ ականատես  եղան մի խումբ լրագրողների կառավարության շենքի առջև, սարսափեցնող է: Նոր կառավարության առանձին գերատեսչությունների ղեկավարների որոշ քայլեր ու գործողություններ կրկին օրակարգային են դարձնում պետական կառավարման համակարգի սկզբունքային պահերից մեկի՝ օլիգարխիայի հարցը: Այդ խնդիրը, սակայն, միշտ չէ, որ հրատապ կերպով դրված է Հայաստանի հասարակական-քաղաքական օրակարգում: Բայց Հովիկ Աբրահամյանի վարչապետ նշանակվելուց ի վեր ակնհայտ է, որ օլիգարխիայի, իսկ ավելի կոնկրետ՝ բիզնեսի և իշխանության տարանջատման խնդիրը ավելի ու ավելի հաճախ է լողում Հայաստանի հասարակական-քաղաքական կյանքի մակերես:

Մեր խնդիրն է, որ Հայաստանի պետականությունը ներսից ու դրսից քայքայող օլիգարխիան իշխանության համար ավելի ու ավելի հաճախ խնդիր դառնա ոչ միայն քաղաքակիրթ աշխարհի հետ շփումներ ու գործակցություն հաստատելիս, այլ նաև սեփական հանրության հետ հարաբերություններում, քանի որ իշխանության հետ սերտաճած այդ սեգմենտը ունակ է կայացնելու ինքնակամ որոշումներ, հետո դրանք անպատիժ կերպով որակելու ինքնափլուզում կամ ինքնասպանություն, կամ տալու որևէ այլ՝ հաճախ նաև ավելի ցինիկ բացատրություններ և արդարացումներ, երբ ընդհանրապես օլիգարխիան կարող է ծաղրուծանակի ենթարկել հասարակությանն ընդհանրապես, ինչպես, օրինակ, արվում էր նախընտրական արշավի ընթացքում:

Մյուս կողմից՝ այդ հարցը լուծելու համար նախ քաղաքական իշխանությունն ինքն է պարտավոր դառնալ քաղաքական, այսինքն՝ դադարել լինել օլիգարխ: Այստեղ հանգում ենք կարծես թե արատավոր մի փակ շրջանի, երբ այլընտրանք չի մնում այդ իշխող համակարգը փաթեթով հեռացնելուն: Բայց նաև ակնհայտ է, որ այդ փաթեթով հեռացումը չի ստացվում և հղի է պարզապես լուրջ ներհասարակական բախումով, ինչի մասին, ի դեպ, վկայում են նաև այն միջադեպերը, երբ օլիգարխներից մեկը մի խումբ կանանց օգտագործում է իր հարցերը հասարակության հետ լուծելու համար: Այսինքն՝ պարզ է դառնում, որ ինչքան խորանում է օլիգարխիայի խնդիրը Հայաստանում, այնքան ավելի բարդ է դառնում դրա հանգուցալուծումը: Որքան բարդանում է հանգուցալուծումը, այնքան շատ ավելի վտանգավոր է դառնում օլիգարխիան թե հասարակության, թե պետության, թե նաև հենց իր՝ իշխանական համակարգի համար: Այլ կերպ ասած՝ երկու դեպքում էլ իրավիճակը վերածվում է մի սարդոստայնի, որում հայտնվելու ենք բոլորս: Պարզապես տարբերությունն այն է, որ երբ այդ հանգամանքը համընդհանուր գիտակցման է արժանանում, ապա թերևս այդ դեպքում պարզապես առաջանում է դրանում չհայտնվելու կամ դրանից դուրս գալու հնարավորություն:

Ինչ խոսք, պետք է լինել ռացիոնալ ու հասկանալ, որ այդ դեպքում անհրաժեշտ է մի բանաձեւ, որը հնարավոր կդարձնի բոլորի համար անվնաս դուրս գալը: Ներկայումս, իհարկե, օլիգարխիան ինքը մտածում է, որ կամ պետք է ամեն ինչ մնա նույնը, կամ ինքը կդառնա տուժող: Սակայն սա ավելի շատ կարծրատիպերի, մտածողության սահմանափակության և մտահորիզոնի ու աշխարհայացքի նեղության խնդիր է, քանի որ լայն մտածելու դեպքում օլիգարխիան ևս կհասկանա, որ ամեն ինչ նույնը մնալու դեպքում ինքը հայտնվում է գուցե ավելի ուշ, բայց ավելի շատ տուժելու վտանգի առաջ, և սա ամենեւին այն դեպքը չէ, երբ՝ «լավ է ուշ, քան երբեք»:

Բաժիններ
Ուղիղ
Լրահոս
Որոնում