Վերաքննիչ քրեական դատարանի վարույթում է Նարեկ Խուդոյանի, Դավիթ Միքայելյանի և Ցոլակ Նասոյանի գործով բերված վերաքննիչ բողոքների քննությունը:
Գործը քննել է Կոտայքի մարզի ընդհանուր իրավասության դատարանը Յուրի Բաղդասարյանի նախագահությամբ:
Նախաքննական մարմինը հիմնավորված է գնահատել, որ «Մեվրիկար» ՍՊԸ-ն ստանձնել է Հրազդան քաղաքի «Լազուր» ՊՈԱԿ-ի գլխավոր մասնաշենքի և կոմպրեսորային արտադրամասի տանիքների նորոգման աշխատանքների կատարումը:
Դրանց ընթացքում նորոգող բրիգադի կազմում աշխատող, Հրազդան քաղաքի բնակիչ Նարեկ Խուդոյանը համաքաղաքացի Վահագն Ա.-ից նրա և նրա ընտանիքի անդամների նկատմամբ բռնություն գործադրելու սպառնալիքով, «սխալն ուղղելու, մաքրությունը պահելու, տղա մնալու» համար 2012 թվականի մայիսի 14-ին պահանջել է 700 հազար դրամ, իսկ նույն օրը փողը չտալու դեպքում սպառնացել է գումարը կրկնապատկել:
Պահանջված գումարը մարելու պատրվակով Խուդոյանը Վահագնին առաջարկել է նարդի խաղալ: Բայց խաղում, բնականաբար, հաղթել է ինքը, և Դավիթ Միքայելյանի և Ցոլակ Նասոյանի հետ նախնական համաձայնությամբ արդեն հիշատակված բռնություններն իրագործելու սպառնալիքով Վահագնից պահանջել են 1 միլիոն 400 հազար դրամ:
Վահագնը սպառնալիքների ազդեցության տակ հաջորդ օրը՝ մայիսի 15-ին, Նարեկ Խուդոյանի պահանջով գնացել է իր բնակարան, վերցրել իր ընտանիքին պատկանող ոսկեղենը, գրավադրել «Ինեկոբանկում», որի դիմաց վերցրած 754 հազար դրամն ամբողջությամբ հանձնել է Նարեկ Խուդոյանին՝ խոստանալով մնացած 650 հազար դրամն էլ տալ հետագայում:
Ընդհանուր իրավասության դատարանում Նարեկ Խուդոյանն իրեն մեղավոր չի ճանաչել: Նա հայտնել է, թե տանիքի նորոգման աշխատանքներ է կատարել Դավիթ Միքայելյանի, Ցոլակ Նասոյանի, Վահագն Ա.-ի և այլոց հետ:
Վահագնին ճանաչել է մոտ չորս-հինգ տարի: Իրենք ապրում են նույն շենքի տարբեր մուտքերում:
Իրենց աշխատանքային հարաբերությունները եղել են նորմալ: Իրենք մտերիմ են եղել, միասին ճաշել են, միասին գնացել են աշխատանքի ու վերադարձել են տուն:
Մի օր աշխատավայրում զրուցելու ժամանակ ինքն ասել է, թե իրեն գումար է պետք՝ պապիկի գերեզմանը կառուցելու համար:
Վահագնն ասել է, թե բանկում 1 միլիոն 500 հազար դրամ ավանդ ունի, կարող է օգնել: Ինքն էլ համաձայնել է:
Վահագնը գնացել է տուն, որ բանկի փաստաթղթերը բերի, բայց եկել ու ասել է, թե հնարավոր չէ, քանի որ ավանդը կնոջ անունով է գրանցված: Բայց ասել է, թե բոլոր դեպքերում կօգնի, քանի որ տանը ոսկեղեն ունեն, գրավ կդնի ու գումար կտա:
Միասին գնացել են, Վահագնը տուն է բարձրացել, մի քանի րոպե հետո իջել է՝ ասելով, թե ոսկեղենը բերել է:
Գնացել են բանկ, ինքը սպասել է դրսում:
Վահագնը ներս է մտել, ոսկեղենն իր անունով գրավադրել է, դրա դիմաց ստացել է 750 հազար դրամ, որից վերցրել է 2 հազար դրամը, մնացածը տվել է իրեն: Ինքն այդ բանկում մի ոսկե իր է ունեցել՝ 51 հազար դրամ արժեքով: Վահագնի տված գումարով իր ոսկին հանել է գրավից, միասին վերադարձել են աշխատանքի:
Հետո Վահագնի առաջարկով գնացել են «Կռոյի օբյեկտ» կոչվող ռեստորան, ճաշել են, այնտեղ Վահագնը խոստացել է գումարով օգնել նաև Դավիթին, քանի որ նա ասել է, թե գումար է պետք՝ դստերը վիրահատության տանելու համար:
Ռեստորանում Վահագնի տրամադրությունը բարձր է եղել, նա մինչև անգամ պարել է, ոչ մի դժգոհություն չի արտահայտել:
Խուդոյանը հայտնել է նաև, թե տանիքի նորոգման աշխատանքների ընթացքում անձրևոտ օրերին պատահել է, որ գործընկերներով նարդի կամ թղթախաղ են խաղացել:
Ինքը Վահագնի հետ խաղացել է «Սնիկերսի» դիմաց, Վահագնը պարտվել է, բայց գումար չի ունեցել ու «Սնիկերսը» չի առել:
Այնուհետև Վահագնը մի չորս օր աշխատանքի չի եկել: Ինքն անհանգստացել է, զանգել է նրան, որ տեղեկանա, թե ինչ է պատահել: Սակայն հեռախոսն անհասանելի է եղել:
Ինքը զանգել է նրա կնոջը, ով ասել է, թե Վահագնը աշխատանքի կգա, բայց նա չի եկել:
Մի քանի օր հետո գիշերվա ժամը երկուսի սահմաններում Վահագնի կինը մի կնոջ հետ իրենց տուն է եկել, պահանջել 750 հազար դրամ կամ իրենց ոսկեղենը:
Հաջորդ օրը իրեն ու Դավիթին հրավիրել են Վահագնենց տուն, ինքը պարտավորվել է վերադարձնել գումարը և պայմանավորվել է, որ կգնա Ռուսաստանում կաշխատի ու կվերադարձնի փողը: Բայց չի կարողացել վերադարձնել:
Վահագնի կինն ու մայրը սկսել են հարցը լուծել իր հոր միջոցով:
Գրավ դրված ոսկեղենի համար երկու-երեք ամիս ինքն է վճարել տոկոսադրույքը, բայց հետո Վահագնի ընտանիքին տեղյակ է պահել, որ չի կարողանում վճարել:
Ինքը Վահագնին սպառնալիքներ չի տվել, չի ասել, թե նրա կնոջն ու երեխաներին կվնասի: Ինքն ու Դավիթը Վահագնին չեն փակել խցում, նման բան չէր կարող լինել, որովհետև այդ խցի դուռը չի փակվում:
Իրենք Վահագնի առողջական վիճակի մասին տեղյակ չեն եղել:
Ինքը Վահագնի կնոջը չի զանգել ու չի ասել, թե ինչ-որ մարդիկ նրա ամուսնուն տարել ու թուղթ են թողել:
Խուդոյանն ընդունել է, որ 750 հազար դրամը Վահագնից վերցրել է՝ որպես պարտք, օգտագործել է իր և իր ընտանիքի կարիքների համար ու պարտավորվում է մաս-մաս վերադարձնել:
Ամբաստանյալ Դավիթ Միքայելյանը իրեն մեղավոր չի ճանաչել: Դատարանում նա հրաժարվել է ցուցմունքներ տալուց: Պատասխանել է հարցերին ու ասել, որ տանիքի նորոգման համար ստեղծել է յոթ հոգուց բաղկացած բրիգադ: Աշխատողներից ավելի վաղ ճանաչել է Վահագնին:
Բրիգադի անդամներն իրար հետ ընդմիջում են արել:
Բոլորի ներկայությամբ Նարեկը Վահագնից պարտքով գումար է խնդրել: Վահագնը համաձայնել է գումար տրամադրել տասը տոկոսով:
Հաջորդ օրը Նարեկն ու Վահագնը գնացել են վերջինիս տուն, տան ոսկեղենը վերցրել, գրավ են դրել, հետո եկել են աշխատանքի:
Աշխատանքից հետո էլ Վահագնի առաջարկով գնացել են ռեստորան ու լավ ժամանակ են անցկացրել:
Իրենք Վահագնին չեն սպառնացել, չեն թողել փակ սենյակում, նրա հեռախոսը չեն վերցրել, չեն սպառնացել, թե ոտքը կապելու են վերելակի ճոպաններից:
Վահագնի առաջ դանակ ու աղ չի դրել ու նրան չի առաջարկել ինքն իրեն մատաղ անել: Իրենք աշխատավայրում դանակ չեն ունեցել, անգամ պանիրը պատառաքաղով են կտրել:
Ինքն իր երեխայի վիրահատության համար Վահագնից գումար չի ուզել, քանի որ վիրահատությունը եղել է պետպատվերի շրջանակներում:
Վահագնը նարդի է խաղացել «Սնիկերսի» դիմաց, բայց «Սնիկերսը» չի գնել՝ գումար չունենալու պատճառով:
Ցոլակ Նասոյանը շորթման համար իրեն մեղավոր է ճանաչել: Նա հյատնել է, թե որդու առաջարկով աշխատել է շինարարությունում: Բրիգադիրը եղել է Դավիթը: Աշխատողների մեջ են եղել Նարեկն ու Վահագնը:
Բրիգադը հաշտ է աշխատել տանիքի վրա: Միասին հաց են կերել: Տանիքում մի փոքրիկ սենյակ կա՝ վերելակի խուցը, այնտեղ իրենց շորերն են փոխել: Անձրևային եղանակին նարդի կամ թուղթ են խաղացել:
Մի անձրևոտ օր Նարեկն ու Վահագնը նարդի են խաղացել, Վահագնը տարվել է 700 հազար դրամ: Նարեկը նրան սպառնացել է, որ եթե այդ փողը չտա, գումարը կկրկնապատկվի ու կկազմի 1 միլիոն 400 հազար դրամ:
Իր ներկայությամբ Նարեկը սպառնացել է Վահագնին, թե գիտի՝ նրա կինը որտեղ է աշխատում, երեխաները որ դպրոցն են հաճախում: Չի լսել, որ Նարեկը բռնաբարության սպառնալիք տա:
Նա միայն ասել է, թե կվնասի Վահագնի կնոջն ու երեխաներին:
Նարեկը սկզբում Վահագնից պարտքով գումար է ուզել, նա մերժել է, հետո իր կամքով Նարեկի հետ նարդի է խաղացել ու տարվել է:
Ինչ վերաբերում է իր կողմից ասածին, թե Վահագնի ոտքը կկապի վերելակի ճոպաններից ու վերելակը բաց կթողնի, ապա դա կատակ է եղել, սակայն Վահագնը լուրջ է ընդունել:
Իր ներկայությամբ Դավիթը դանակ ու աղ է դրել Վահագնի առաջ՝ սեղանին, ու առաջարկել է, որ նա ինքն իրեն մատաղ անի:
Վահագնը Նարեկին փողը տվել է սպառնալիքների ազդեցության տակ, տոկոսների մասին խոսք չի եղել:
Ինքը չի նկատել, որ Վահագնին խցում փակեին, այդ խցի դուռը չի փակվում:
Ամբաստանյալն ասել է, որ «Կռոյի օբյեկտ» գնացել են ո՛չ Վահագնի առաջարկով:
Տուժող Վահագնը հայտնել է, թե ինքը աշխատակիցներից մեկի մոտ դժգոհել է, որ իրենց կատարած նույն աշխատանքի համար Երևանում կրկնակի են վարձատրում, հնարավոր է, որ այստեղ իրենց խաբում են:
Այդ դժգոհության հետ կապված՝ Նարեկ Խուդոյանն իրեն հրավիրել է զրույցի և պարտադրել, որ ինքը 700 հազար դրամ վճարի՝ վարձատրությունից դժգոհելու, «սխալն ուղղելու, մաքրությունը պահելու և տղա մնալու համար»:
Նա սպառնացել է վնասել իր ընտանիքին՝ սպանել իրեն, բռնաբարել կնոջը, վատություն անել երեխային, չվճարելու դեպքում էլ կրկնապատկել գումարը:
Ինքը հավատացել է, որ Նարեկը կիրագործի իր սպառնալիքները, քանի որ նա ֆիզիկապես ուժեղ է եղել բոլորից:
Իրեն ստիպել են նարդի խաղալ, իբր՝ որ 700 հազար պարտքը մարվի: Բայց ինքը խաղալ չի իմացել, տարվել է:
Վերելակի խցում են նարդի խաղացել:
Դավիթն իրեն տվել է երեք հատ թուղթ, Նարեկի թելադրանքով ինքը գրել է՝ իբր Նարեկին պարտք է 1 միլիոն 400 հազար դրամ: Մի օրինակը տվել են իրեն, մյուս երկուսը Նարեկի կամ Դավիթի մոտ են եղել: Տուն գնալիս ինքն իր մոտի թուղթը պատռել է:
Հաջորդ օրը գնացել է աշխատանքի՝ առանց փողի: Նարեկը, Դավիթն ու Ցոլակն իրեն փակել են վերելակի խցում, Նարեկը զանգել է իր կնոջն ու ասել, թե ինչ-որ տղամարդիկ ամուսնուն տարել են, թողել են մի նամակ:
Ինքը փակված մնացել է մեկ-երկու ժամ: Իր հեռախոսը եղել է Նարեկի մոտ:
Ինքը Նարեկի հետ գնացել է իր բնակարան: Զգեստապահարանում գումար փնտրելու ժամանակ Նարեկը գտել է տասը հազար դրամ, որը պահված էր կոմունալ վճարումների համար:
Հետո Նարեկը գտել է իրենց ոսկեղենը: Վերցրել ու գնացել են բանկ, գրավադրել են, գումարն ինքը տվել է Նարեկին:
Այդ օրվա աշխատանքից հետո բրիգադի անդամները գնացել են ռեստորան: Ինքը չի ցանկացել գնալ, բայց ստիպողաբար տարել են՝ սպառնալով, որ եթե չգնա, կգցեն մեքենայի տակ:
Հետո ինքը ջերմության մեջ է եղել: Չի կարողացել կնոջը բանավոր հայտնել կատարվածը, հայտնել է գրավոր: Կինն ու մայրը գնացել են Խուդոյանի տուն, բայց գումարը հետ ստանալ չեն կարողացել:
Ինքը մինչև դեպքը բուժում է ստացել, լիովին չի ապաքինվել: Դեպքից հետո իր հոգեվիճակն ավելի է վատացել:
Ընդհանուր իրավասության դատարանը Նարեկ Խուդոյանին դատապարտել է 4 տարի 6 ամիս ազատազրկման: Նա կալանքի տակ է առնվել դատական նիստերի դահլիճում: Պատժի սկիզբը կհաշվվի 2014 թվականի մայիսի 30-ից:
Դավիթ Միքայելյանը դատապարտվել է 3 տարի 6 ամիս ազատազրկման: Պատժի սկիզբը կհաշվվի նրան փաստացի կալանքի տակ առնելու օրվանից:
Ցոկալ Նասոյանը դատապարտվել է 3 տարի ազատազրկման: Նրա նկատմամբ պայմանական դատապարտություն է կիրառվել ու սահմանվել 1 տարի փորձաշրջան:
Նարեկ Խուդոյանից, Դավիթ Միքայելյանից, Ցոլակ Նասոյանից հօգուտ տուժող Վահագն Ա.-ի համապարտության կարգով կբռնագանձվի 752 հազար 700 դրամ գումար՝ որպես շորթմամբ պատճառված վնասի հատուցում:
Դատավճռի դեմ բողոքներ են բերել Նարեկ Խուդոյանի և Դավիթ Միքայելյանի շահերի պաշտպանները՝ միջնորդելով արդարացնել իրենց պաշտպանյալներին կամ մեղմացնել նրանց պատիժը: