Ոչ Ռուսաստանը, ոչ Ամերիկան այսօր չունեն Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորմամբ զբաղվելու ներուժ: «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում այս մասին ասաց ՌԳԱ արևելագիտության ինստիտուտի Կենտրոնական Ասիայի, Կովկասի և Ուրալ-Պովոլժիեի ուսումնասիրության կենտրոնի աշխատանքային խմբի համակարգող Ալեքսանդր Սկակովը՝ անդրադառնալով ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի ԱՄՆ համանախագահ Ջեյմս Ուորլիքի գրառմանը:
Նա նշեց, որ չի կարծում, թե լուրջ տարաձայնություններ կան ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահների միջև այնպես, որ մեկի համար ընդունելի է մեկ բան, մյուսի համար՝ մեկ այլ բան: Ըստ նրա՝ ստատուս քվոն մի կողմից ընդունելի չէ, որովհետև վտանգավոր է, մյուս կողմից՝ ոչ ԱՄՆ-ն, ոչ Ռուսաստանը Ղարաբաղով զբաղվելու ունակ չեն:
«Ամերիկացիները ցանկանում են պահպանել տարածաշրջանում ազդեցության իրենց լծակները, որպեսզի հետագայում ներգրավվեն տարածաշրջանային գործընթացներին ավելի ակտիվորեն: Այսինքն՝ այս հայտարարությունը չի նշանակում ոչինչ, բացի նրանից, որ Ամերիկան պահպանի իր դիրքերը տարածաշրջանում: Իրատեսական չէ, որ ԱՄՆ-ն կկարողանա աջակցել կարգավորման գործընթացին, քանի որ առաջին հերթին այդ կարգավորման սցենարն է իր համար անորոշ, չի հասկանում՝ ինչ կարելի է անել, ԱՄՆ-ն ունի շատ այլ խնդիրներ ևս, որոնք ավելի կարևոր են իր համար, և պետք է լուծի, իսկ Ղարաբաղը նորա համար երկրորդական խնդիր է»,- ասաց Սկակովը՝ շարունակելով, որ Ռուսաստանը ևս չի ձգտում կարգավորման, քանի որ չունի լծակներ դրանք լուծելու համար և Ռուսաստանը ևս այս փուլում ունի իր աշխարհաքաղաքական խնդիրները: Ուստի Ռուսաստանի համար, նրա համոզմամբ, ամենակարևորն այս փուլում՝ որպեսզի պատերազմ չսկսվի ԼՂ հակամարտության գոտում։
Մոսկվան սեպտեմբեր ամսին հավելյալ անվտանգություն է խոստացել Հայաստանին, որի մասին Բաքվում գիտեն, ու հիմա պատերազմի վերսկսման հավանականություն չկա, քանի որ Հայաստանը Եվրասիական ինտեգրացիոն պրոյեկտներին միանալու ճանապարհին է: «Եթե Ղազախստանը կարողանում է խոչընդոտել Հայաստանի եվրասիական ինտեգրացիայի գործընթացին, Հայաստանը չի միանում պրոյեկտներին, Ադրբեջանի ձեռքերը ազատվում են, իրավիճակը փոխվում է։ Իսկ հիմա պատերազմի ոչ մի վտանգ չկա»,- ասաց Սկակովը:
Անդրադառնալով եվրասիական պրոյեկտներին՝ նա ասաց, որ Հայաստանի անդամակցությունը ձգձգվում է ադրբեջանական ճնշումների պատճառով: Ըստ նրա՝ Ադրբեջանը, ունենալով սերտ կապեր Ղազախստանի հետ, արգելակում է Հայաստանի անդամակցության գործընթացը ԼՂ-ի միջոցով: Բայց այս ամենը, նրա համոզմամբ, լուրջ չէ, քանի որ Եվրասիական տարածքում կան այլ տարածքային հակամարտություններ և վիճարկվող կարգավիճակով տարածքներ ևս: