Ազատազրկման միջոցով պատիժ կրող մարդը իր և հասարակության համար խնդիր է ստեղծում։ 5-6 տարի ազատազրկման վայրում գտնվող մարդը կորցնում է իր մասնագիտական ունակությունները։
Բացի այդ, ազատազրկման վայրից դուրս գալուց հետո սոցիալական խնդիրներ են առաջանում. քայքայված է լինում ընտանիքը, կորցնում է նախկին աշխատանքը։ Մարդը չի կարողանաում նորմալ աշխատանք գտնել, որովհետև նրա վրա է «նստած- հելած»-ի դաջվածքը։
Ստեղծված իրավիճակում հասարակության մեջ իր տեղը չգտնելով՝ նա նորից հայտնվում է ազատազրկման վայրում։
Այսօր լրագրողների հետ այս մասին խոսեց արդարադատության նախարար Հրայր Թովմասյանը և ավելացրեց. «Այստեղ է, որ փոփոխությունների մի ամբողջ շղթա է նախատաեսվում։ Երբ է, որ հնարավոր է ձեռնպահ մնալ ազատազրկման ձևով պատժից, և երբ է, որ պետք է կիրառվեն այլընտրանքային պատժատեսակներ։ Այսինքն՝ պետք է հասնենք այն խնդիրների լուծմանը, որ եվրոպական երկրներում դրված և լուծվում են։ Մենք, օրինակ, կանչապատման, ծառատնկման ոլորտում մարդկային ռեսուրսի կարիք ունենք, մարդը շփվում է բնության հետ, կարողանում է նաև իր ընտանիքի դաստիարակությամբ զբաղվել»։
Նախարարի խոսքերով, եթե այս համակարգը գործեց, դա չի նշանակի, թե պատիժը կրող մարդկանց կեսին դուրս են հանելու, ասեն՝ գնա ծառ տնկիր։ Դրանք այն մարդիկ են լինելու, ովքեր դրսում հանրության համար վտանգ չեն ներկայացնում։
